The Elvis Badge
Wie zich “Elvis Monthly” nr. 8 van augustus 1963 nog herinnert, kan zich met recht een echte Elvis fan noemen. Wie bijna 40 jaar lang aan dezelfde zanger blijft ‘plakken’ zou zichzelf mogen onderscheiden met een erelintje. Laten we even teruggaan in de geschiedenis: We zijn in Heanor (Engeland) juni 1963, in het huis van Albert Hand. Hubert Vindevogel (The United Elvis Presley Society – België) vertrok naar Engeland met het idee om de Elvis fans van over de hele wereld meer tot elkaar te brengen, dat streven had hij reeds enkele maanden. Er was alleen geld en een goede fabrikant nodig. Als jonge man van 18 beschikte hij over gèèn van beide dus…… Tijdens een bijeenkomst in huize Albert ‘Elvis Goeroe’ Hand kwam het volgende ter sprake:
Hubert Vindevogel Albert Hand
Hubert Vindevogel: “Wat zou het tof zijn als ik hier in Engeland een Elvis fan tegen het lijf loop en hem direct als collega-fan kan herkennen, zonder een opzichtig T-shirt of Elvis petje te dragen.” Albert Hand: “Prima idee, maar wat is er mis met een Elvis T-shirt?” Hubert: “Helemaal niets, maar je kan toch moeilijk 365 dagen naar je werk gaan, of op weg naar huis zijn met Elvis kleding?” Albert: “Ja dat is juist. Wat had je dan precies in gedachten?” Hubert: “Nou kijk, Elvis heeft ontelbare gouden platen. Laten we een klein gouden plaatje ontwerpen als broche. Dit hoeft niet duur te zijn, mits het goed promoot wordt. Misschien met daarboven een kroontje.” Dit idee sprak Albert Hand wel aan. Onze landen hebben immers allebei een vorstenhuis met een echte ‘Koning’ en Elvis was toch de ‘Koning van de Rock ’n Roll’, een kroon zou hem dus niet misstaan.
Elvis Monthly nr. 8 – augustus 1963
Het idee kreeg meer vorm: een gouden plaatje met een kroontje er boven op. Ze zouden beiden een afzonderlijke offerte laten opmaken van een ‘gouden Elvis speld’ (het ‘goud’ werd uiteindelijk goudkleurig). Albert lanceerde het idee in “Elvis Monthly” en kreeg een respons van duizenden. De ‘Elvis Badge’ werd geboren. Al werden ze niet direct betrokken bij de productie, ze voelden zich toch een beetje trots, want tenslotte was het hun idee en Albert droeg dit ook zo naar buiten toe uit. Hij drukte de Badge op elk formulier, op elk boek, op iedere “Elvis Monthly”, op briefpapier, op omslagen en …… op kerstkaarten. Tienduizenden exemplaren gingen per post naar alle mogelijke landen. De prijs werd ‘2/6d’. Wie herinnert zich nog waar dit voor stond? Ja juist, 2 schilling en 6 pence (ongeveer 42 eurocent).
Albert Hand vertrok naar Amerika met een boek propvol namen en adressen van Elvis fans uit heel europa onder zijn arm. Wat stond er voor op de kaft? ……. juist, de ‘Elvis Badge’. Albert vond dat het symbool ook aan de persoon in kwestie moest worden voorgelegd. En zo gebeurde het: Elvis Presley kreeg een exemplaar in echt goud aangeboden! Uiteraard wilde Elvis het fijne van de zaak weten: Albert vertelde over de ontmoeting met Hubert Vindevogel en het idee van hem uit dat kleine landje, België. Tijdens de zeventiger jaren raakte de Badge een beetje uit beeld, omdat er steeds weer nieuwe fanclubs aan het daglicht verschenen, die het idee van de zestiger jaren maar niets vonden.
De ‘Elvis Badge’ is nog altijd in gebruik. Opnieuw kent het speldje een zekere groei in populariteit, vooral in Groot-Brittannië.
(“Elvis Monthly” is een clubblad van de Engelse Elvis Presley Fanclub)
Hierboven het bewuste artikel uit
Elvis Monthly nr. 8 – augustus 1963
Deze ‘Elvis Badge’ is nog steeds te koop voor €7,- bij: UEPS Fanclub in België.
Klik HIER om direct naar de pagina te gaan waar je hem kunt kopen.
